ԵՐԵՎԱՆ, ՓԵՏՐՎԱՐԻ 24, 24News
«Իրավունք» թերթը գրում է. «Ինչո՞ւ հայկական բանակը պատրաստ չէր պատերազմներին, որոնք էին մեր բացթողումները, ինչպե՞ս ընկավ Շուշին: Այս դեռ հստակ պարզաբանման կարոտ հարցերի պատասխանը «Իրավունքը» փորձել է ստանալ ՀՀ պաշտպանության նախարարության ռազմական վերահսկողական ծառայության նախկին պետ, Արցախի պաշտպանության նախկին նախարար, ՀՀ զինված ուժերի գլխավոր շտաբի նախկին պետ գեներալ-գնդապետ Մովսես Հակոբյանից:
Իհարկե, կատարել եմ վերլուծություն եւ հանգել հստակ եզրակացությունների, թե որոնք էին պատերազմի այս արդյունքների պատճառը: Բայց առավել ամբողջական դարձնելու համար անհրաժեշտ է, որ ՊՆ֊ն ստեղծի հատուկ հանձնաժողով եւ մանրակրկիտ վերլուծի պատերազմի առաջին օրվանից սկսած՝ բոլոր այն գործողությունները, որոնք առաջին հայացքից ուշադրության չեն արժանանում, բայց որոնց հիմքում ընկած են մեծ խութեր: Դրանց բացահայտումից հետո միայն ակնհայտ կլինի մեր պարտության իրական պատճառը վեր հանել:
Ի վերջո, ինչպե՞ս թշնամուն հաջողվեց գրավել բերդաքաղաք Շուշին: Նաեւ հաշվի առնելով, որ այդպես էլ չի հաջողվում անգամ պարզել՝ ով էր գլխավորում քաղաքի պաշտպանությունը:
Պատերազմի առաջին իսկ օրվանից հակառակորդի նպատակը Շուշի հասնելն էր: Իսկ թե ինչպես հասավ, ինչ միջոցներով, հարցի պատասխանը կտա ժամանակը եւ բանակի վերլուծությունը: Ես առհասարակ այն կարծիքին եմ, որ բոլոր հարցերի պատասխանը, այսպես ասած, «Պանդորայի արկղը» հենց Շուշիում է թաքնված:
Գիտեք, որ պատերազմի ավարտից հետո շատ են հնչում տեսակետներ, որ այս պատերազմը վաճառված էր, իսկ հայ զինվորը՝ դավաճանված: Հետաքրքիր է Ձեր դիտարկումը:
Ես այդ կարծիքին չեմ: Պարզապես մենք վատ պատրաստվել ենք եւ վատ կռվել:
Այսինքն՝ ի սկզբանե կանխորոշված չէ՞ր նման ելքը:
Իհարկե ոչ: Ես, ամեն դեպքում, այդ կարծիքին չեմ:
Ուրեմն՝ ինչո՞ւ ունեցանք նման արդյունք։
Մեր պրոբլեմը կառավարման մեջ է եղել, ուրիշ ոչ մի տեղ։ Թե չէ զինվորների մարտական ոգին պատերազմի անգամ ամենաթեժ պահերին եղել է գեր-գերազանց: Զինվորը արել է անհնարինը, դա կարող է փաստել ցանկացած զինվորական:
Հնարավո՞ր էր պատերազմը կանգնեցնել ավելի շուտ:
Գիտեք, մեր առաջին խնդիրը օդային թույլ պաշտպանությունն էր:
Շատերը փորձում են համեմատականներ տանել Ապրիլյան պատերազմի եւ այս պատերազմի միջեւ: Համեմատելի՞ են:
Ոչ, անհամեմատելի են: Շատ ճիշտ հարց տվեցիք, շնորհակալ եմ: Իսկապես այդ հարցը շատ է քննարկվում, ես մանրամասների մեջ չեմ մտնի, բայց այդ երկու պատերազմներն էլ անհամեմատելի են:
Որո՞նք են, ըստ Ձեզ, այսօր մեր բանակի առաջնահերթությունները:
Առաջնահերթությունները շատ են, չեք էլ պատկերացնի, թե որքան շատ: Բայց առաջին եւ գլխավոր խնդիրն այսօր վերակազմավորվելն է եւ այսօրվա հինգերորդ սերնդի պատերազմներ վարելուն համահունչ բանակի ստեղծումը:
Առկա ռեսուրսներով պատրա՞ստ ենք հնարավոր մարտահրավերներին:
Հասկանում եմ Ձեր հարցի էությունը, բայց ես այսպես կպատասխանեմ, երկրի անվտանգությունը ապահովվում է ինչպես ռազմական, այնպես էլ դիվանագիտական ճանապարհներով: Ուստի երկուստեք արդյունավետ աշխատանքի արդյունքում միայն հնարավոր կլինի դիմագրավել մարտահրավերներին: Իսկ այն, որ մարտահրավերներն առկա են եւ բազմազան, ցավոք անհերքելի փաստ է»:
Առավել մանրամասն՝ թերթի այսօրվա համարում
--00—ՄՀ